Тэр дөнгөж сая шоронд орж ирсэн хоригдол байлаа. Хэзээ эндээс гарах, ийм жижигхэн өрөөнд яаж байхаа мэдэхгүй байсан тэр хоригдол харгалзагчдаа нэгэн хүсэлт тавьжээ.
- Ямар ч асуудал гаргахгүй тул шоронгийн хашаанд нэг жижигхэн цэцэрлэг хийхийг зөвшөөрч өгөөч.
Ажилд ороод удаагүй байсан харгалзагч түүнийг нь зөвшөөрч. Тэгээд тэр эхлээд арчилгаа багатай боловч сайн ургадаг чинжүү, сонгино тарьжээ.
Үр тариад ургаж байгааг нь хараад, түүгээрээ дамжуулан сэтгэл хангалуун байдлыг олдог болжээ. Тэгээд дараа жил нь янз бүрийн сарнай цэцэг тарьж, бас жижиг бут модны үрийг хүртэл тарьжээ.
Тийнхүү тэр эр нэг жил, хоёр жил цэцэрлэгээ сайтар гэгч арчилжээ. Түүнийг хийнгээ нэгэн зүйлийг ойлгож авчээ.
- "Тиймээ би одоо хэдийгээр эрх чөлөөтэй биш боловч энэ цэцэрлэгийг арчилж байгаатай адил би өөрийгөө арчлах хэрэгтэй юм байна. Бас ингэж үр тарьсаны дараа түүнийг ажиглан харж үр дүнг нь хардаг цэцэрлэгчийн адил эгэл жирийн боловч хичнээн урам зориг баяр баясгалан өгдөг гээч"
Шоронгийн хашаанд жижигхэн цэцэрлэгт ямар нэг зүйлийг тарьдаг байсан тэр 17 жилийн дараа тэндээс суллагджээ.
Тэр 1993 онд Нобелийн шагнал хүртжээ.
Энэ хүн бол Өмнөд Африкийн "анхны хар арьст" ерөнхийлөгч Нельсон Манделла байлаа.
1 comment:
Гайхамшигтай.
Post a Comment